Gerri Grijsen

Opdracht Stichting Marga Klompé en de Lichtenvoorde.

Nieuwbouw groepswoningen  dementerende ouderen en ouderen met een verstandelijke beperking. Waarom ik voor deze vorm gekozen heb.
Ik wou in dit geval een voor iedereen herkenbaar tafereel uitbeelden.

Iedereen kent het spelletje. Op de voeten van je vader, moeder of grootouders lopen. De kracht die je voelt als je vader een reuzenstap zet. Alsof je een veertje bent. Het is soms een beetje eng, maar je vertrouwt de ander. Oud en jong, dat is kracht en afhankelijkheid.

Maar het is wederzijds, naarmate de jaren vorderen kunnen de rollen omdraaien: De emotionele banden blijven en de kracht van de ouderen neemt af en de sterker wordende jongeren dragen nu de ouderen. Dat doen ze niet alleen, familie en professionals zorgen er samen voor dat ouderen en mensen met een verstandelijke beperking een zo goed mogelijke kwaliteit van leven kunnen hebben, soms in de laatste jaren van het leven, soms een leven lang.

Het kind, lopend op de voeten van de volwassene, staat ook symbool voor het innerlijke kind dat in ieder mens schuilt. De herinneringen aan je jeugd worden steeds sterker naarmate je ouder wordt en er keren meer details terug. Dit ‘reminiscentie-effect’ is bij dementerende ouderen nog sterker. Zij leven soms geheel in hun jeugd, hoe pijnlijk dat ook kan zijn voor de omgeving. Ook die rolverwisseling van de oudere met het kind heb ik proberen uit te drukken in dit beeld. Het innerlijke kind dat ineens weer op de voorgrond staat.

De kleinere figuur kan ook de leidende, sterkere zijn.
In dit geval wijst deze de weg, symbolisch naar de kern van Meddo. Ze zullen worden opgenomen in deze gemeenschap.